Η πανδημία του Covid-19 είχε ισχυρό αντίκτυπο στη διδασκαλία, αναδεικνύοντας τις προκλήσεις που σχετίζονται με τη μετάβαση στην εξ αποστάσεως και διαδικτυακή διδασκαλία και, ιδιαίτερα, υπογραμμίζοντας τις δυσκολίες που παρουσιάζονται μέσω των ψηφιακών πρακτικών στην ενεργή συμμετοχή των μαθητών και στην κάλυψη των κοινωνικών και συναισθηματικών τους αναγκών. Αυτή η συμβολή προτείνει μια ανάλυση του DigCompEdu (Redecker, 2017), του ευρωπαϊκού πλαισίου για την ψηφιακή επάρκεια των εκπαιδευτικών, μέσω μιας σύγκρισης με άλλα επιχειρησιακά μοντέλα, προκειμένου να υποθέσουμε ορισμένες πιθανές ενσωματώσεις, υπό το πρίσμα των πιο σχετικών θεωριών και δεδομένων της πρόσφατης περιόδου. Η προτεινόμενη ενσωμάτωση περιλαμβάνει διαστάσεις που σχετίζονται με επικοινωνιακές και κοινωνικο-σχεσιακές δεξιότητες, καθώς και στοιχεία που αφορούν στην ψηφιακή ευημερία και την ευαισθητοποίηση στις τοπικές και παγκόσμιες πολιτικές, για μια κριτική οπτική στις διδακτικές πρακτικές με τις εκπαιδευτικές τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται σε διαφορετικά πλαίσια.
Συγγραφείς:
- Elena Gabbi, Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας (Ιταλία)
- Ilaria Ancillotti, Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας (Ιταλία)
- Maria Ranieri, Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας (Ιταλία)